شکوفه باران زمین و زمان، از ورای آسمان، خرامان از راه می رسد و باز هم سبزه و سرکه و سکه و ماهی در کنار کلام پروردگار همنوایی شگفتی از مذهب و ملیت را برایمان می سرایند و دوستی ادیان در سرسرای سرتاسر ایران زمین ،سرزمین همیشه پاینده و از قدیم تا قیامت تابنده ، جلوه گری می کند و با زرتشت اعظم و پیامبر خاتم هم نوا می شویم و در عید ایرانی قرآن می خوانیم .اما در این سرایش بی بدیل ایرانی پرسشی هست .و البته اینکه برای شروع و گشایش سال نو با زمزمه آیاتی از قرآن مجید این مراسم اصیل ملی را به عطر مذهب آراسته کنیم بسیار نیکوست .اما اگر همواره دعای تحویل سال ایرانی عربی باشد جای گله ای نمی ماند اگر کم کم خلیج مان هم عربی شود .پس بهتر نیست به جای دعای همیشگی یا مقلب القلوب و الابصار .... از این شعر فارسی که معنی همان دعاست استفاده کنیم؟
ای آنکه به تدبیر تو گردد ایام ای دیده و دل از تو دگرگون مادام
ای آنکه به دست توست احوال جهان حکمی بنما که گردد ایام به کام
